Hoe we de werkplek vriendelijker kunnen maken voor introverten

Bestsellerauteur en spreker Jennifer Kahnweiler heeft zojuist haar nieuwe boek Creating Introvert-friendly Workplaces gepubliceerd. Ik sprak met haar over het boek en over introvert leiderschap in het algemeen. Luister naar de podcast of lees het interview hieronder.

In de wetenschappelijke wereld is er niet slechts één enkele definitie van introversie, maar meerdere. Ik ben heel erg benieuwd naar jouw definitie van introversie.

Ja, is dat niet interessant? Ik hoorde iemand zeggen: als je een introvert bent, dan weet je dat gewoon. En mijn definitie is eigenlijk steeds veranderd in de afgelopen 11 of 12 jaar, maar heeft vooral te maken met het feit dat introverte mensen tijd nodig hebben om tot rust te komen. Dat is de deal breaker. Als je aan een introvert vraagt of hij rust nodig heeft, zal die absoluut ja zeggen. Als je het een extraverte persoon vraagt, is het meer fijn om rust te hebben in plaats van een must-have. Het gaat dus terug naar Carl Jung die het had over energiebronnen. Toen ik dat voor het eerst hoorde, snapte ik dat niet helemaal. Maar nu weet ik dat introverte mensen hun energie uit hun hoofd halen, uit zichzelf. Dat is waar ze nieuwe energie van krijgen. Dat is waar ze de batterij opladen en omgekeerd. Ze lopen leeg als ze te veel prikkels van mensen hebben gehad. Waar mensen in de war raken is dat ze denken dat introverte mensen niet van andere mensen houden. Dat is absoluut niet waar. Wij zijn een goed voorbeeld van een introverte-extraverte combinatie en we kunnen goed met elkaar praten.

Jij koppelt dat aan de Carl Jung-definitie. Hoe zou je kunnen verklaren dat de wetenschappelijke wereld die theorie heeft verworpen?

Ik denk dat het ervan afhangt, er zijn twee standpunten.

Ze gebruiken Carl Jung en MBTI niet meer omdat het niet kan worden gevalideerd. Omdat Carl Jung experimenten deed die je niet kunt reproduceren.

Er zijn mensen die anders denken over Myers Briggs. Weet je, Karolien, ik ben een erg praktisch persoon. Ik begon hier echt mee als een Myers Briggs-persoon, en dat ben ik nog steeds. Maar ik baseer het niet zoveel op testen, maar meer op wat mensen verbindt. En ik zei dat mijn gedachten over introversie zijn veranderd. Ze zijn dus niet veranderd ten opzichte van het fundamentele energiestuk waar Carl Jung het over had. Er zijn mensen die het er niet mee eens zijn. Absoluut. Dat is wat het interessant maakt. Maar het idee dat het een spectrum is, breng ik graag in tijdens discussies. Het is een normaalverdeling en mensen kunnen zich daarin herkennen. Omdat de meeste mensen meer in het midden zitten. Ze kunnen switchen tussen introvert en extravert gedrag. Maar ze verkiezen het een boven het ander.

Sommige mensen gebruiken de term ambivert nu. Als ik het aan mijn publiek vraag, nadat ik heb uitgelegd wat het verschil is, kijk ik gewoon naar waar mensen zich in herkennen en mensen hebben de neiging zich te identificeren met het een óf het ander. Nu zijn er uitschieters, zoals in elke normaalverdeling. Ik lach er een beetje om, maar sommige introverte mensen zullen tegen me zeggen: ik ben een kluizenaar. Morra Aarons Mele, je hebt misschien haar boek Hiding in the Bathroom gelezen, zij is een trotse kluizenaar. Zij zit heel erg aan de extreem introverte kant. En dan heb je de extraverte mensen. Ik heb verschillende vrienden die nooit stoppen, druk, druk, druk, die altijd gestimuleerd moeten worden, moeten praten, buiten moeten zijn. Ik weet niet of je dat in je werk met klanten hebt gemerkt, dat ze zich met het een óf het ander identificeren. Wat is jouw ervaring?

Sommige introverte mensen ontdekken pas dat ze introvert zijn als ik hen uitleg wat het is. Ze zeggen dan: oké, dus dat is het. Ze hadden het gevoel dat er iets was, waar ze hun vinger niet op konden leggen.

Ja. Ik was jarenlang loopbaanadviseur, loopbaancoach en dat is een van de andere invloeden die maakte dat ik in dit werk ben beland. Ik werkte bij bedrijven en wist van Myers Briggs. En ik had een idee van wat een introvert en extravert is. Het was zo nuttig voor mij in mijn huwelijk en mijn relatie als jonge getrouwde vrouw. Mijn man maakte me gek. Totdat ik besefte dat hij zijn man cave echt nodig had. Dus ik begon voor organisaties te werken en ik bleef gefrustreerde mensen zien omdat ze er niet bij pasten. Omdat ze niet voldeden aan het extraverte ideaal en geen resultaat zagen. Ze werden een beetje overgeslagen. Het was erg fijn om te zien dat mensen opeens een titel of een naam hadden waarmee ze zich konden identificeren. Ik weet zeker dat je dat ook hebt meegemaakt. En dan is het onze rol als coach om te zeggen: er is niets mis met je. De vooroordelen die mensen internaliseren zijn echt een uitdaging.

"De vooroordelen die mensen internaliseren zijn echt een uitdaging."

Je beschouwt jezelf als extravert. Wanneer heb je dat ontdekt?

Ik heb dat waarschijnlijk altijd al geweten. Toen ik een jong meisje was, kreeg ik problemen omdat ik op school te veel praatte. Ik moest honderd keer ‘Ik zal niet praten’ schrijven. Dat was heel effectief. Ik zeg dat schertsend. En ik sprak met andere extraverte mensen, dus daarvoor kregen ze ook problemen. Ik kom uit een familie die voor het grootste deel behoorlijk extravert was. Nou, mijn vader niet. Ik werd dus aangemoedigd om mezelf uit te drukken door middel van woorden. En toen ik de Myers Briggs deed, had ik mijn aha-ervaring, werd het duidelijk voor mij. Dat was zo waardevol.

Je zei al dat het een spectrum is. Dus je moet ook een aantal introverte dingen hebben.

We schrijven over wat we willen leren en waar we nieuwsgierig naar zijn. Nu heb ik vier boeken over dit onderwerp geschreven. Je leert daardoor meer gebruik te maken van die kant van jezelf. Ik was een keer op reis en merkte dat ik helemaal geen zin had om naar de bar te gaan in het hotel. Ik wilde liever rustig in mijn kamer blijven of een stukje gaan wandelen. Dat soort ervaringen en ook meditatie, yoga, al die oosterse vormen, dat waren de ying en de yang voor mij.

Ik had een grappige ervaring met mijn redacteur, omdat hij een echte introverte persoon is. Hij is een introverte leider en daarom had hij ook interesse in mijn eerste boek. We zijn nu 12 jaar samen, en tijdens onze laatste ontmoeting zei hij: Jennifer, ik moet je iets vertellen. Ik denk dat je introvert bent geworden. En ik had zoiets van, ik denk het niet, maar waarom zeg je dat? En hij zei: je komt vroeg naar vergaderingen, je luistert veel beter, je bent kalm. Hij begon al die introverte eigenschappen te benoemen. Dat maakte het de moeite waard om al die boeken te schrijven. Hij lachte ook een beetje, maar ik denk dat er een kern van waarheid in zat. Ik ben veranderd en dat kunnen we allemaal. Dat is wat ik probeer te delen met extraverte mensen. Degenen die willen luisteren. Hoe je die andere kant kunt aanboren. Heb jij gemerkt dat je je extraverte kwaliteiten echt kunt benutten?

Ja, ik ben bijvoorbeeld begonnen met improvisatietheater om spontaner te kunnen zijn en niet te veel na te denken en niet de hele tijd in mijn hoofd te zitten. En daar geniet ik echt van.

Hoe is dat? Is het leuk?

Het is echt heel leuk omdat ik heb ontdekt dat ik daar ook behoorlijk sterk ben met woorden. Dus ik maak grappen die spontaan komen. Soms verras ik mezelf.

Dat zal je helpen in je werk. Extraverte mensen filteren niet zo veel. Introverte mensen bewonderen dat, maar ze raken ook gefrustreerd op veel niveaus. Maar dat is echt gaaf dat je dat doet.

Je moet wederzijds begrip creëren en het beste van beide combineren.

Ja inderdaad. En weet je, mensen vragen me nu hoe extraverte mensen omgaan met de pandemie, ze worden waarschijnlijk gek? En hoe langer het doorgaat qua quarantaine, hoe moeilijker het is voor veel extraverte mensen. Maar ik hoor ook dat ze verrast zijn dat ze het leuk vinden om boeken te lezen en kleine projecten in huis te doen, te wandelen en contact te maken met mensen één op één, zoals introverte mensen dat doen. Ze hebben lange telefoongesprekken, al die dingen waar ze zichzelf geen tijd voor gunden, als een hamster in een draaiend wiel. Ze hebben zoiets van, oh, nu moet ik dit wel doen. En het is best verfrissend om dat te horen. Heb jij dat ook van mensen gehoord?

Ja, maar ik denk ook dat sommige mensen introverter zijn dan ze denken. Omdat veel mensen introversie verwarren met verlegenheid en dat soort dingen.

Wat heb je daarover geleerd? Veel mensen vragen daarnaar, weet je. Hoe zit het met verlegenheid versus introversie? Mijn ervaring is dat veel introverte mensen verlegen waren of als verlegen werden bestempeld omdat ze niets zeiden en het leek alsof ze zich niet op hun gemak voelden in sociale situaties of op school, in het ouderschap, familie-uitjes, dat soort dingen. En ze hebben dat label min of meer overgenomen en hebben het zelf verward met introversie. Wat is je opgevallen aan verlegenheid?

Wat ik heb geleerd, is dat dat iets is dat je ontwikkelt na een slechte ervaring, meestal een sociale ervaring, wat maakt dat je niet meer in die situatie terecht wilt komen. Dus dat is iets waar je vanaf kunt komen. Terwijl introversie voornamelijk aangeboren is.

Ja. Er is niets mis mee.

Ik denk dat, omdat de standaard zo extravert is, introverte mensen tegen zichzelf blijven zeggen: hé, zo ben ik niet. Wat hen misschien verlegen kan maken, omdat ze niet afgewezen willen worden.

Ja en ze socializen op een andere manier. Ik gebruik mijn man als een maatstaf voor mij om van te leren. Ik herinner me dat toen ik zijn moeder voor het eerst ontmoette, ze me vertelde over Bill en dat zijn familie erg extravert was. Ze probeerden altijd meer over hem te weten te komen. En ze zei: Jennifer, ik kon het nooit begrijpen omdat mensen altijd naar hem vroegen. Zijn vrienden vroegen om met hem te spelen, ze kwamen langs en Bill sprak nooit. Hij sprak zelden of nauwelijks. Hij was zo stil, maar er was een diepere band die hij had met vrienden die ik nog steeds zie. Dat is het geval bij hem en bij veel introverte mensen. Misschien hebben ze niet veel mensen in hun leven, maar de relaties die ze hebben zijn zo diep en dat geldt ook op de werkplek.

Ze zijn erg mensgericht, erg geïnteresseerd in andere mensen. Ze gaan heel, heel diep.

Ze gaan diep, inderdaad. De journalisten waar we het eerder over hadden zijn nieuwsgierig, ze luisteren echt en gaan de diepte in Introverte mensen kijken naar extraverten en zeggen: oh, die kunnen gewoon een kamer binnengaan en een praatje maken met mensen. Dat is een vaardigheid. Op een feestje vind ik het leuk om contact te maken met andere mensen en uit te zoeken wat er gebeurt. Ik ben net een kleine hommel. Ik loop graag een beetje rond en ik lach. Met introverten doe ik soms sessies over netwerken. En weet je wat de grootste uitdaging is als je op een feestje bent?

Om niet de indruk te hebben dat je met iedereen moet praten?

Dat is er onderdeel van. Maar ook wegkomen van één persoon. Het doen op een manier die netjes is. We werken aan dat soort dingen. Als je met extraverte mensen praat, ontdek je dat ze die feestjes ook niet altijd zo leuk vinden. Introverten gaan dieper en ze kunnen sociale media gebruiken, ze kunnen verbinding maken met mensen op LinkedIn en contact opnemen om een ​​telefoontje in te plannen. Ze zijn georganiseerd. Dus ik denk dat als we naar elkaar kijken, we soms jaloers zijn. Hoewel extraverte mensen introverte mensen niet genoeg waarderen, naar mijn mening.

Ik denk dat het ervan afhangt of ze weten wat introversie is.

Dat is de sleutel, Karolien, dat is de sleutel. Weet je, ik deed sessies bij een bedrijf dat erg pro-introvert was. Hun medewerker die over diversiteit en inclusiviteit gaat, promoot dit echt. Ik heb een boek geschreven genaamd The Genius of Opposites over hoe introverte en extraverte mensen samen kunnen werken om resultaten te behalen. Dus we promootten dat programma en de introverte mensen in de lessen zeiden: het is geweldig dat we sterker worden en we hebben ook het idee dat we onze kracht beter kennen, maar wanneer we teruggaan naar onze teams en we praten erover met anderen dan snappen ze dat niet echt. Daarom ging ik daar ook trainingen in geven. En raad eens wie er kwamen? Niet de extraverte mensen.

We hebben het aan iedereen aangeboden en de meerderheid van de mensen die kwamen, waren de introverte mensen, niet de extraverte mensen. En ik bleef maar denken: waarom is dat? Het komt omdat ze nog geen pijn ervaren. Je gaat hulp zoeken bij dingen die pijn doen, maar dat voelen ze niet. Maar als je 40 tot 60% van je teams niet hoort, is het niet meer alleen ‘leuk om te doen’, maar een must. Denk na over wat je mist qua innovatie, creativiteit, diversiteit. Het bewijs is er dat wanneer je diversiteit in een team hebt, verschillende manieren om naar dingen te kijken, dat duidelijk een directe invloed heeft op de prestaties van je bedrijf. Daar bestaat geen twijfel meer over. Hiervoor moeten we dus een heel sterke business case maken, maar het is een marathon, geen sprint. Het kost tijd.

"Het bewijs is er dat wanneer je diversiteit in een team hebt, verschillende manieren om naar dingen te kijken, dat duidelijk een directe invloed heeft op de prestaties van je bedrijf."

Waarom besloot je om je nieuwe boek Creating Introvert-friendly Workplaces te schrijven?

Dat kwam echt voort uit wat ik leerde van de mensen met wie ik sprak. Ik heb veel aandacht besteed aan introvert leiderschap en aan het creëren van meer onderling begrip. Maar daarnaast moet je ook kijken naar hoe verandering echt plaatsvindt. En hoe gebeurt dat? Vragen we mensen om terug te gaan naar een werkplek waar ze constant te maken krijgen met structuren en systemen die niet ondersteunen wie zij zijn? Ik ontdekte dat er heel weinig over was geschreven. Ik heb er een blogpost over geschreven en toen ik dit googlede, kwam dat als enige naar voren.

Dus ik deed een enquête en kreeg 240 reacties. Ik besloot op basis daarvan vragen te maken voor interviews. Ik sprak met verschillende bedrijven via de telefoon en ging ter plaatse. Daarbij zocht ik naar de grootste frustraties van introverte mensen. Ook zocht ik naar voorbeelden van hoe het beter kon. Die waren niet makkelijk te vinden, maar ik vond ze uiteindelijk wel. Qua resultaten was het eigenlijk een allegaartje, zoals dat bijvoorbeeld 60% van de respondenten die voornamelijk introvert waren, zei dat thuiswerken in hun bedrijf mogelijk was. En dat was vóór Corona. Wat voor mij heel verrassend was, want het was zo hoog. Ongeveer 30% kende pogingen om introverte mensen bij vergaderingen te betrekken. Iedereen heeft een hekel aan vergaderingen, maar vooral introverte mensen als niet wordt gevraagd wat ze denken en er van tevoren geen duidelijk plan is. Slechts 34% gaf aan dat hun cultuur introverte mensen ondersteunt. 

Die percentages zorgden ervoor dat ik meer vragen ging stellen, maar het overtuigendste bewijs waren de vele opmerkingen. Er is gewoon zoveel frustratie. En daar zit ook een uitdaging. Veel bedrijven weten niet of introverte mensen vertrekken omdat ze ongelukkig zijn omdat ze zich niet op hun plek voelen. Ze gaan gewoon weg. Er was veel te ontdekken en daarom besloot ik erop uit te gaan en nog meer te leren. En dat bracht me bij de bedrijven die ik uiteindelijk vond. Ik haal mijn ideeën overal vandaan, door te luisteren, door te lezen en ik ontdekte dat er voorbeelden waren van leiders die erg toegewijd zijn aan dit onderwerp. Er staan ​​veel voorbeelden van in het boek. Ik besloot de bevindingen onder te verdelen in zeven belangrijke gebieden, waaronder leiderschapscommunicatie, werken op afstand en kijken naar de uitdagingen voor introverte mensen. Naast de enquêteresultaten en de positieve voorbeelden wilde ik een soort roadmap hebben waar je naartoe kunt werken als aanjager van vernieuwing, omdat iedereen kan bijdragen. Ik beschouw het als een begin van het gesprek. Laten we naar dat nieuwe gebied gaan, naar de volgende fase van de introverte revolutie.

Hoe zou je een werkplek die rekening houdt met introverten omschrijven?

Als een plek die alle soorten persoonlijkheidstypes omarmt, maar zich bewust is van introverte mensen en zich ook afvraagt of er voldoende rekening wordt gehouden met alle types. Of het nu tijdens een training is of in het ontwerp van de kantoorruimte, gewoon de juiste vragen stellen. Introversie is niet zichtbaar aan de oppervlakte, dus we moeten vragen stellen over verschillende elementen van diversiteit, door verschillende brillen. Laten we naar leeftijd kijken, laten we naar geslacht kijken. Laten we naar afkomst kijken. Al deze dingen moeten bekeken worden. Dus een organisatie moet die top of mind hebben bij het topmanagement. Hierover praten en er een prioriteit van maken en managers evalueren op hoe goed ze het hierin doen, dat maakt een organisatie vriendelijk voor introverten.

Kun je een voorbeeld geven van een bedrijf dat dat nu doet?

Geen enkel bedrijf doet dat nu. Er zijn onderdelen bij bedrijven als Bosch en Merck en 84.51. En ik denk dat die bedrijven zelf niet zouden zeggen dat ze volledig zijn toegespitst op introverten. Het is net alsof we zeggen dat we niet racistisch zijn, maar misschien is dat een te sterke vergelijking. Of hoe we vrouwen behandelen. Er is nog veel te doen, dus ik zou nu niet zeggen dat er al één bedrijf is dat dat doet. Ik hoop van wel. Dat is mijn doel, dat we zouden kunnen zeggen dat er een top 10 is, dat we daar een lijst van maken. Misschien kunnen jij en ik daar samen aan werken. Internationaal. Het gebeurt bij verschillende bedrijven. Ik zal je een voorbeeld geven dat ik in het boek gebruik, van een bedrijf genaamd 84.51.

Ah, Ryan.

Ken je hem, Ryan?

Ja.

Fantastisch. Iemand heeft me aan hem voorgesteld toen ik het manuscript aan het afmaken was. En hij vertelde jou ook over zijn iTopia, of niet? Hij begon een groep op basis van een vraag van iemand die na een sessie naar Ryan toe kwam en die moedig genoeg was om te zeggen: dit is moeilijk voor mij, als introvert. En hij zei: weet je, het is voor veel van ons introverte mensen moeilijk om te spreken, maar er zijn meer van dat soort dingen. En dus besloten ze veranderingen door te voeren. Dat is dus een voorbeeld van een aanjager van verandering. Hij heeft veel verandering gecreëerd, de HR-leads zijn er nu allemaal bij betrokken en ze informeren iedereen erover. Edgar Schein schreef over verandering dat je die niet zult hebben totdat het van bovenaf ondersteund wordt. 

Nog een voorbeeld: Carolyn McGregor. Zij is executive bij Merck, het farmaceutische bedrijf. Carolyn liet me met een groep praten tijdens een bijeenkomst die ze hadden met ervaren R&D-wetenschappers, veelal introverte mensen. Ze werden getraind daar. Carolyn leidt die groep en is daarnaast ook presentaties gaan geven over haar introverte leiderschapsstijl en hoe ze zich identificeert met alle kenmerken die ze heeft. Als een Schots persoon, als een vrouw in een leidende positie, maar al die dingen zijn niet te vergelijken met het feit dat ze ook een introvert persoon is. Dat is haar belangrijkste kenmerk. Ze vertelt over haar worstelingen en hoe ze die heeft overwonnen. En ik kan je vertellen, de mensen die naar haar verhaal luisterden, waren volledig onder de indruk en geïnspireerd.

Dus je krijgt veel Carolyns die hierover praten in verschillende bedrijven. En dan geeft dat toestemming voor anderen om dat ook te doen. Zo veranderen we stap voor stap culturen. Maar ik kan je vertellen, ook al is er nog veel te doen en ik voel dit ook over de vrouwenbeweging: ik heb het voordeel dat ik al zo’n 12 jaar dit werk doe. En ik zie een echte evolutie. Voordat er mensen waren zoals jij, bestond er niet zoiets als een coach voor introverten. Ik sprak een keer met een Wall Street Journal-verslaggever die mijn mening wilde weten. Ze zei: dit is geweldig, maar ik heb echte mensen nodig. Ze kon niemand zover krijgen om met mij te praten die op directieniveau zou toegeven dat hij een introvert persoon is. Daar heb je te maken met vooroordelen en ik zou zeggen dat dat in veel gevallen nog steeds het geval is.

"Ze kon niemand zover krijgen om met mij te praten die op directieniveau zou toegeven dat hij een introvert persoon is."

Ook in je nieuwe boek heb je het over anti-introverte vooroordelen, toch? Wat voor soort vooroordelen ben je tegengekomen tijdens je onderzoek?

Wauw. Zo veel. Het begon al vroeg toen ik onderzoek deed naar introverte leiders. Een van de gebieden waar het echt veel voorkomt, en waar het denk ik ook de meeste kans op schade heeft, is werving en selectie. Dat is waar het echt naar voren komt, want wat bedrijven vaak doen, is niet voldoende verduidelijken wat de competenties zijn die nodig zijn om een ​​klus te klaren en zo creëren ze barrières voor mensen die misschien niet de hele tijd smilen en die niet zo expressief zijn. Misschien communiceren ze wat minder goed in een sollicitatiegesprek en dat kan ze echt de kop kosten. Ze komen vaak niet eens voorbij het eerste niveau. Bedenk je eens wat je dan verliest. 

Een aantal senior HR-mensen zeiden ook dat ze van standpunt zijn veranderd. Ze waren eerst geen voorstanders geweest. Maar ze hadden aangedrongen op mensen die niet zo levendig waren en misschien kwamen ze niet zo geweldig over, maar ze wisten dat ze het echt geweldig konden doen in hun werk. Op basis van hun ervaring hadden ze alle vaardigheden, dus ze namen ze aan. En toen vlogen die mensen naar de top. Heel vaak spelen vooroordelen daar een rol.

Nog eentje: ik sprak met een groep managers over hun aannamebeleid. Ze bekeken alle aspecten ervan en realiseerden zich hoe vermoeiend het allemaal was. Sollicitaties zijn vermoeiend voor iedereen. En dan na twee dagen laten we ze een presentatie geven. Dan zijn ze uitgeput en niet op hun best. En daar worden mensen dan op afgerekend. Dus als je kijkt naar dat niveau van de organisatie, dan is er een vooroordeel. 

Ik zat zelf in een training een paar jaar geleden toen de docent zei: we gaan dit doen. Ze was erg extravert. We gaan dit doen en we gaan daarheen. En dan wil ik dat je deze persoon gaat ontmoeten. Ik had zoiets van: oh, dit is slecht voor iedereen. Maar vooral voor introverte mensen. En een vrouw stak haar hand op en zei: voor de introverten hier is dit gewoon te veel. Kunnen we wat tijd nemen om na te denken, kunnen we onze antwoorden opschrijven? En de trainer was geschokt. Ze zei: oh, ik verwachtte dat het wel kon. Maar de resultaten werden zoveel rijker. Ik heb zoveel van dit soort voorbeelden, zo van: laten we stoppen. Is er een agenda voor deze bijeenkomst? Er zijn zoveel verschillende aspecten. Elk van de zeven gebieden die ik beschrijf, bevat vooroordelen. Ik noemde werving en selectie, de werkplek. Hoe we kantoren ontwerpen. Dat wordt interessant nu we teruggaan naar kantoren. We hebben meer ruimte nodig. Denk je dat introverte mensen daar blij mee zullen zijn?

Meer ruimte wel, maar geen kantoortuinen.

Meer ruimte binnen kantoortuinen.

Een andere opzet, zou ik zeggen.

Veel introverte mensen vertelden me dat er een aparte ruimte was om in te werken, maar dat die snel werden overgenomen door spullen of vergaderingen. Dus dat maakt het lastig. Ik keek ook naar leiderschapscommunicatie en training. Leren en ontwikkelen was een andere. Hoe teams samenwerken. We keken naar die zeven gebieden en gaven mensen vervolgens wat ideeën over wat ze konden doen.

Je noemde leiderschap. Wat ik heb gezien, is dat de meer extraverte leiders zich vaak niet echt bewust zijn van de voorkeuren van introverte mensen. Wat zou jouw advies zijn voor extraverte leiders?

Ik zal je een korte anekdote vertellen. Ik ben ingehuurd door een technologisch adviesbureau en de persoon die mij inhuurde zei tegen mij: luister, ik weet dat je het hebt over introvert leiderschap. Maar ik wil dat deze jongens extravert worden. Ze vertelde het me pas toen ik daar aankwam. Kun je je dat voorstellen? Ik bedoel, dit is anti-introvert leiderschap, toch? Ze zei het tenminste, sommige mensen zijn iets subtieler, maar ze geloven nog steeds in het extraverte ideaal. Ik lach er een beetje om, maar vaak gaat het erom stil te zijn en te luisteren. En mensen te leren kennen, één op één vergaderingen zijn erg belangrijk. We weten dat je daar in effectieve manager-werknemerrelaties een prioriteit van moet maken. Zodat je de missie en visie die je hebt, kunt delen en die kunt afstemmen op het werk van mensen. Introverte mensen zullen dat waarderen als je dat één-op-één doet, in plaats van dat tijdens vergaderingen te doen. Dus als leider moet je kijken hoe je communiceert, hoe je grenzen stelt en hoe je verwachtingen deelt.

Een voorbeeld is thuiswerken. Ik hoor van veel introverte mensen dat ze uitgeput zijn, mede door de Zoom-meetings. Dat zijn er te veel, maar ze werken ook de hele tijd en hun managers helpen hen niet bij het stellen van grenzen. Ze sturen om twee uur 's nachts e-mails. Dus ik denk dat het echt gaat om verbinding maken met al je werknemers, maar vooral je introverte mensen, zodat je kunt begrijpen wat er bij hen speelt. Omdat ze dat niet noodzakelijkerwijs zelf zullen vertellen. Daar ruimte voor maken en niet proberen dingen over te nemen en echt te luisteren is heel belangrijk. Laat hen ook schrijven. Een van de dingen die ik mensen nu adviseer, is om de chat te gebruiken. Verwacht niet dat mensen altijd willen praten.

"Verwacht niet dat mensen altijd willen praten."

Wat zouden introverte mensen zelf kunnen doen als ze werken op een plek die niet zo vriendelijk is voor introverten? Hoe kunnen ze daar dan een prioriteit van maken?

Dat is een goede vraag. Allereerst hangt het af van wat het probleem is. Ze moeten in contact komen met zichzelf, met hun zorgen en uitdagingen. Niet introvert-vriendelijk is nogal breed. Je moet analyseren wat het probleem is. Misschien is het geen introvert probleem. Maar als dat zo is, als je bijvoorbeeld niet wordt gehoord, moet je een aantal bondgenoten hebben om hierover met hen te kunnen praten en om hierover te spreken met je manager, met je team. Ik denk dat ik van die speciale groepen, zoals iTopia, meer zou willen zien. Waar introverte mensen dingen kunnen delen met andere introverte mensen.

Tijdens de trainingen die ik heb gegeven was het meest effectieve stuk dat mensen met elkaar praten. Wat ik nu echt probeer te doen, is mensen te laten praten over hun zorgen en hen vervolgens te helpen een manier te vinden om die leider te benaderen, om de bezorgdheid te delen. Ik heb hier een paar dingen uit het boek die ik wil delen over het zijn van een aanjager van verandering. Ik denk dat die hier ook gelden. Er is trouwens ook een quiz die ik mensen zou aanraden om te doen, die staat op Jenniferkahnweiler.com en ook in het boek. Die quiz helpt je om erachter te komen waar het goed gaat wat betreft het team en de werkplek en waar er mogelijkheden zijn voor verbetering. 

Dus gesprekken beginnen is iets waarover ik praat, waarbij ik andere introverte mensen betrek. Als we allemaal denken dat dit niet goed werkt, laten we dan eens een voorstel indienen. Ik herinner me dat ik voor het eerst zoiets deed toen ik kleine kinderen had en er nog niemand thuis werkte. En ik had zoiets van: ik kan hier niet elke dag werken. Ik heb wat flexibiliteit nodig. En ik heb er een business case voor gemaakt. Dus hoe kun je met andere mensen samenwerken om een ​​businesscase te maken? En als je het in je teams ter sprake brengt, praat dan over datgene wat normaal niet gezegd mag worden. Dan is er veel meer acceptatie. 

Ik herinner me een workshop over introversie voor een team van een lokale universiteit. Tijdens de discussie kwam naar voren dat ze erg gefrustreerd waren over een van hun teamleden omdat zij het kantoor nooit verliet. Ze ging nooit weg. Ze sloot haar deur tijdens de lunch, terwijl haar collega’s wilden socializen. Ze raakten dus steeds meer gefrustreerd door haar. Ik herinner me haar gezicht nu. Ze draaide zich om en ze zaten op een rij. En ze zei: jongens, ik heb gewoon tijd nodig. Ik ben een introvert. En als ik die pauze niet krijg, valt er in de middag niet meer met mij te werken. En ze zeiden: echt? We wisten niet dat je introvert was. Wat betekent dat? Ze begon uit te leggen  en het was erg verhelderend. Daarna heb ik met dat team gesproken en ze vertelden me dat het echt een doorbraak was. Zeg wat niet gezegd mag worden.

Zie je daar een bepaalde rol voor introverte leiders? Om dat op de agenda van een bedrijf te zetten? Omdat ze zoveel meer weten over hoe het is om introvert te zijn?

Ik denk het wel. Zoals ik al zei, kunnen Carolyn en anderen echt een verschil maken in het geven van het goede voorbeeld en het aanjagen. Maar mijn rol als bondgenoot is ook erg belangrijk. We praten nu veel over verschillende gebieden van diversiteit en dat het erg belangrijk is om op te komen voor introverte mensen en meer te leren over wat dat is. Vraag je dus af: hoe gaan wij om met introverte mensen? Als ik deze bijeenkomst plan, zit daar dan een pauze in? Of laat ik mensen gewoon hun gedachten opschrijven in plaats van constant te brainstormen? Introverte mensen zijn zo dankbaar als iemand echt aan hen denkt en nadenkt over wat de beste manier is en te vragen: hoeveel pauzes moeten we op deze dag inbouwen? Werkt dit voor jou? Hoe kunnen we het prettiger maken voor introverten? Dus ik denk of we nu introverte of extraverte mensen zijn, wij allemaal een bijdrage kunnen leveren hierin.

Hoe zouden we meer wederzijds begrip tussen introverte en extraverte mensen kunnen creëren, zodat ze elkaars kracht gaan zien in plaats van elkaars tekortkomingen?

Mijn focus is de werkplek en wat ik me steeds meer realiseer is dat mensen van verhalen houden. Ze onthouden verhalen 22 keer beter dan dat ze ze alleen tekst lezen. Waar ze op aanslaan is hun familie, hun vrienden. En als je het kunt linken aan mensen en hun begrip van waarom ze bepaalde frustraties hebben ten opzichte van hun echtgenoot, hun kind, hun zus of broer, zodat ze die lens hebben om doorheen te kijken, dan snappen ze het. Dan linken ze het aan hun eigen team. Ze beginnen vragen te stellen zodra het hen persoonlijk aangrijpt. We moeten hier dus allemaal over praten.

Het persoonlijk maken. Inderdaad een heel goed idee om het herkenbaar te maken voor andere mensen. Dus wat is je eindpunt? Wanneer is je werk klaar?

Wanneer is mijn werk klaar? Bedoel je vooruitkijkend richting de toekomst?

Ja. Wat wil je dat bedrijven bereiken op het gebied van introversie en introvert-vriendelijk zijn?

Ik wil dat we mensen niet meer hoeven te leren dat introversie een onderdeel is van onszelf, onze teams. Dat we het definiëren als een aspect dat volledig wordt geaccepteerd en omarmd. Dat het wordt gezien als een kracht. Dat onze systemen op de werkplek allemaal zijn ontworpen om introverte mensen te dienen, zodat we de juiste balans hebben in ons personeelsbestand. Net zoals we zelf een bepaalde balans hebben en beide kanten aanboren. En dat we gebruik kunnen maken van alle mooie sterke punten van introverte, extraverte en ambiverte mensen. Het is een heel mooi plaatje als ik zo vooruit kijk.

Ik kijk ernaar uit. Heel erg bedankt voor je tijd vandaag.

Heel erg bedankt voor je werk en voor de uitnodiging.