Je kent het misschien wel: je zit rustig in je eigen bubbel en ineens komt die vraag – of eigenlijk, die verwachting: "Maar hoezó ga je niet naar dat feest? Dat is toch gezellig!" En daar zit je dan. Op dat moment voelt het alsof je in een hoek wordt geduwd. Je wordt geconfronteerd met de druk om iets te doen waar je helemaal niet zoveel zin in hebt. Tegelijkertijd weet je niet goed hoe je moet reageren, want voor je het weet, ben je jezelf aan het verdedigen. Hoe pak je dat aan?
Laten we eerlijk zijn: de wereld is soms behoorlijk gericht op extraverten. Feesten, netwerken, sociale evenementen – allemaal worden ze gevierd als 'belangrijk' en 'gezellig'. Als introvert kan het voelen alsof je een buitenstaander bent, alsof jouw voorkeuren niet 'normaal' zijn. Maar ze zijn eigenlijk normaler dan je denkt, want veel introverten ervaren dit.
Voor veel introverten betekent sociale interactie dat ze hun energie spenderen, terwijl ze die juist opladen door tijd alleen door te brengen. Misschien is een rustig avondje thuis met een goed boek, een wandeling, of gewoon even niks doen voor jou de ultieme manier om op te laden. En het mooiste is: dat is helemaal goed.
Zelfacceptatie
Het is niet makkelijk om vast te houden aan je grenzen als je telkens vragen krijgt die dat in twijfel lijken te trekken. Maar wat zou er gebeuren als je niet het gevoel had dat je jezelf hoefde te verdedigen? Wat als je simpelweg kon antwoorden zonder dat het voelt als een confrontatie?
Een simpele manier om dit te doen, is door te oefenen met een ontspannen, maar duidelijke reactie. Iets in de trant van: “Dank je, maar ik heb mijn avond al gepland.” of “Ik ben er liever gewoon niet bij deze keer.”
Door duidelijk te zijn, voorkom je dat je jezelf vastzet in een uitleg die je eigenlijk niet wilt geven. Je houdt de ruimte open voor jouw behoefte en geeft tegelijkertijd aan dat je geen behoefte hebt aan een gesprek hierover. Het is jouw beslissing, en je bent niemand een verklaring verschuldigd.
Geen verantwoording
Het belangrijkste wat je jezelf kunt leren, is dat je geen verantwoording hoeft af te leggen voor jouw behoeften. Mensen begrijpen misschien niet altijd waarom je niet gaat, maar dat is hun verantwoordelijkheid, niet de jouwe. Door vriendelijk, maar duidelijk je grenzen aan te geven, geef je jezelf de vrijheid om te kiezen voor wat goed voelt voor jou.
En misschien denk je: "Maar wat als ze denken dat ik ongezellig ben?" Weet dan dit: grenzen stellen betekent niet dat je mensen afwijst, het betekent dat je kiest voor jezelf. Mensen die je waarderen, zullen dat begrijpen. En de mensen die dat niet kunnen waarderen? Die laten zien dat jouw grenzen voor hen niet belangrijk zijn – en dat zegt veel meer over hen dan over jou.
Dus de volgende keer dat iemand vraagt: "Hoezó ga je niet naar dat feest?", herinner jezelf er dan aan dat het oké is om tijd voor jezelf te nemen, en om 'nee' te zeggen zonder je schuldig te voelen. Jij kiest uiteindelijk wat goed voelt voor jou.
Vind je grenzen stellen lastig? Dit een thema waar ik in mijn programma's aandacht aan besteed. Neem gerust contact met me op om er eens verder over te praten.
