Mijn kerstwens

Kerst staat voor de deur – een tijd van warmte, verbinding en reflectie. Een tijd waarin ik graag even stilsta en de balans opmaak. Want wat was het weer een bijzonder jaar!

Afgelopen jaar heb ik in mijn werk en persoonlijke leven vaak gemerkt hoe moeilijk het soms is om elkaar echt te zien. We leven in een wereld waarin oordelen snel gemaakt zijn, waarin meningen botsen en waarin het soms voelt alsof je één kant moet kiezen. Dat raakt mij, maar het inspireert me ook. Want ik weet dat het anders kan (en daar werk ik hard aan)

Wat ik jullie wens voor deze feestdagen – en voor het nieuwe jaar – is dat we meer naar elkaar omkijken. Dat we onze verschillen minder groot maken en de overeenkomsten meer koesteren. Minder oordelen, meer luisteren. Dat we elkaar de ruimte geven om te zijn wie we zijn, zonder de druk om perfect te moeten zijn of om te voldoen aan verwachtingen die niet van onszelf zijn. En bovenal: dat we durven te voelen. Want voelen is soms eng, maar het is ook waar onze kracht en verbinding liggen.

Voor veel introverten en neurodivergente mensen is de wereld vaak overweldigend. Sociale verwachtingen, drukte en constante prikkels kunnen soms aanvoelen als een muur waar je tegenaan loopt. Ik zie hoe ze proberen balans te vinden, maar ook hoe ze de moed hebben om trouw te blijven aan zichzelf in een wereld die niet altijd ontworpen is voor hen. Die kracht om juist vanuit stilte en eigenheid bij te dragen, inspireert me elke dag opnieuw.

Ik heb het afgelopen jaar zoveel moed gezien in de mensen met wie ik heb mogen werken. De moed om naar binnen te kijken, om oude patronen los te laten en om kwetsbaar te zijn. Het raakt me telkens weer hoe krachtig dat is. Kwetsbaarheid is geen zwakte, het is een uitnodiging om authentiek te zijn. Om verbinding te maken, met jezelf en met anderen.

Tijdens mijn eigen reis heb ik ook momenten gekend waarin ik het lastig vond om mijn gevoel toe te laten. Ik weet hoe verleidelijk het is om je aan te passen, om te streven naar perfectie of om je emoties weg te drukken. Maar juist in die momenten waarin ik mezelf toestond om stil te staan en te voelen, vond ik helderheid en rust. En dat is wat ik jullie ook toewens: momenten van rust, waarin je kunt voelen zonder oordeel, zonder haast.

Daarom wil ik jullie aanmoedigen om komende weken, en ook daarna, stil te staan bij die kleine momenten. Even een glimlach, een luisterend oor of een vriendelijk woord. Ze lijken klein, maar kunnen groot voelen voor degene die het ontvangt. Misschien voelt het soms alsof je de wereld niet kunt veranderen, maar geloof me, je maakt meer verschil dan je denkt.

Dank jullie wel voor het vertrouwen, voor jullie openheid en voor het feit dat ik onderdeel mag/ mocht zijn van jullie reis. Ik kijk ernaar uit om samen verder te groeien in het nieuwe jaar. Laten we blijven bouwen aan een wereld waarin er minder polarisatie is en meer begrip, waarin we elkaar de ruimte geven om te zijn wie we zijn.

Voor nu wens ik jullie fijne dagen toe. Dagen waarin je mag rusten, lachen, voelen – en gewoon jezelf mag zijn. Laat de feestdagen een tijd zijn van warmte, reflectie en verbinding.

Liefs,

Karolien