Vorige
Je kent het wel. Je zit nét met een boek onder een boom, een beetje bij te komen van de reis. En dan komt er iemand langs: "Zo, lekker weertje hè? Waar komen jullie vandaan?" Je glimlacht vriendelijk, klapt je boek dicht, en je voelt het al: dit wordt zo’n gesprek dat over niets gaat, maar eindeloos kan duren. Terwijl jij eigenlijk gewoon even alleen wilde zijn.
Voor veel introverten is smalltalk geen fijne bezigheid. Zeker niet op vakantie, waar de setting vaak sociaal en open is. Denk aan campings, groepsactiviteiten of lange tafels bij het ontbijt. Het voelt alsof je continu 'aan' moet staan, terwijl je systeem juist schreeuwt om rust.
Waarom is dit lastig?
Daar is best wat onderzoek naar gedaan. Introverten verwerken prikkels dieper dan extraverten. Dat geldt ook voor sociale prikkels: een kort praatje over het weer of de campingwinkel is voor een introvert brein geen ‘licht contact’, maar toch weer iets om te analyseren. Wat bedoelt de ander? Hoe kom ik over? Wat moet ik zeggen?
Daarnaast geven introverten de voorkeur aan diepgang. Gesprekken over zingeving, gevoelens, boeken, ideeën, dáár gaan ze van aan. Maar in een setting waarin je iemand net ontmoet en waarin conventie vraagt om oppervlakkigheid, voelt dat soort gesprek ‘niet passend’. En dus ontstaat er een innerlijk conflict: je wil verbinding, maar niet op deze manier.
Herken je grens
Merk je dat je geïrriteerd raakt van oppervlakkige praatjes? Of dat je sociaal ‘leegloopt’ na een ochtendje burencontact op de camping? Dat is geen zwakte, maar een signaal van je systeem. Je hoeft niet overal aan mee te doen. Jij mag kiezen wanneer je beschikbaar bent voor contact.
Een zonnebril op je neus, een boek in je hand, even naar het sanitairgebouw wandelen: allemaal manieren om kort uit het contact te stappen zonder onbeleefd te zijn. Even uit de ‘open houding’ helpt om op te laden. Denk niet dat je altijd beschikbaar moet zijn omdat het ‘vakantie’ is.
Bruggetjes
Smalltalk hoeft geen doel op zich te zijn. Je kunt het ook inzetten als brug naar een iets zinvoller gesprek. Bijvoorbeeld: “We komen uit Utrecht, ja. We hadden echt behoefte aan rust. Merk jij dat ook, dat je soms echt even wilt ontsnappen aan de drukte?” Of: “Ja, het is lekker weer! Ik merk dat ik dan veel beter in m’n lijf zit. Heb jij dat ook?”
Dat hoeft niet groots of diep te zijn. Een klein zinnetje over wat jou bezighoudt kan al genoeg zijn om een gesprek een andere wending te geven. En als de ander niet meegaat? Dan weet je ook weer genoeg.
En je hoeft ook niet met iedereen contact te maken. Misschien is er die ene buurman die net iets rustiger is. Of dat stel dat ook vaak samen zit te lezen. Zoek mensen die jou ruimte geven om jezelf te zijn. En voel je vrij om op andere momenten vriendelijk maar kortaf te zijn.
Laat het los
Soms voel je je na zo’n gesprek nog leger dan ervoor. Dat is oké. Het zegt niets over jou. Niet elk contact is waardevol en dat mág. Als introvert ben je vaak op zoek naar echtheid en betekenis. Maar dat is niet altijd te vinden in het eerste praatje bij de waslijn. Misschien wel later, als het ijs wat gesmolten is.
Er is geen ‘juiste’ manier van vakantie vieren. De buurvrouw die de hele dag kletst, en jij die liever in stilte naar de bomen kijkt: jullie mogen er allebei zijn. Ook in deze sociaal georiënteerde zomersetting mag jij kiezen wat bij jou past.
En wie weet... soms groeit uit die ene verplichte smalltalk toch een onverwachte klik. Omdat iemand iets zegt wat jou raakt. Of omdat je ontdekt dat je niet de enige bent die het liever over het leven dan over het weer heeft.
Tot die tijd: neem je boek mee, zet je zonnebril op, en glimlach gerust. Maar voel je nergens toe verplicht.