Talloze artikelen zag ik de afgelopen weken langskomen waarin social distancing een waar walhalla voor introverten werd genoemd. 'Introverten lijken wel gemaakt om een wekenlange afzondering te overleven', schreef een Belgische krant. Hoewel tijd om alleen te zijn inderdaad een levensbehoefte is van de introvert, brengt social distancing wel degelijk andere problemen met zich mee.

In de kern heeft introversie te maken met het prikkelingsniveau van de hersenen. Introverten zijn sneller overprikkeld dan extraverten en dat is waarom ze af en toe tijd voor zichzelf nodig hebben. Dat wil dus niet zeggen dat ze helemaal geen sociale contacten nodig hebben. Sterker nog: ze zijn dol op één-op-één gesprekken of gesprekken in kleine groepen, omdat ze daar de ruimte krijgen om echt de diepte in te gaan. Smalltalk is niet zo aan introverten besteed.

Tijdens deze periode van social distancing zie je verschillende dingen gebeuren. Ten eerste worden veel mensen geconfronteerd met een andere thuissituatie, waar de aandacht ineens verdeeld moet worden tussen gezin, werk en zelfzorg. Juist in deze situatie schiet dat laatste er nog wel eens bij in, terwijl dat wel erg belangrijk is voor introverten. Na een periode van veel contacten is er een periode nodig van reflectie, om alles een plekje te kunnen geven en weer op te laden.

Eenzaam

Maar net zoals je oplaadbare batterijen niet te lang in de lader moet stoppen, geldt dat ook voor introverten. Hebben ze te lang geen contact met anderen en al helemaal geen diepgaande contacten, dan gaan ook zij zich eenzaam voelen. Wekenlange afzondering overleeft niemand, ook de introvert niet. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen met behoefte aan sociaal contact, hoe we ook in elkaar zitten.

Een derde ding wat speelt is dat extraverten nu ineens merken hoe het is om voor langere tijd in een minder uitgesproken omgeving te zijn. Ze moeten zich aanpassen aan een situatie waarin er meer tijd alleen of in kleine kring wordt doorgebracht, iets wat ze doorgaans uit de weg gaan. Moeten introverten zich doorgaans aanpassen aan de meer extraverte wereld van kantoortuinen en vrijdagmiddagborrels, nu zijn de rollen ineens omgedraaid. Met als gevolg dat sommige extraverten op allerlei manieren gaan zoeken naar andere vormen van contact en daarbij de introvert zien als het perfecte middel daarvoor.

Uiteindelijk zijn we allemaal mensen met behoefte aan sociaal contact, hoe we ook in elkaar zitten.

Big Five

Bij bovenstaande moet ik uiteraard wel de kanttekening plaatsen dat het niet zo is dat je óf volledig introvert óf volledig extravert bent. De Big Five meet dit op een schaal, die bovendien normaal verdeeld is. De meeste mensen zitten dus ergens in het midden en kunnen zowel introvert als extravert gedrag vertonen. Hierin hebben we wel allemaal een bepaalde voorkeur.

Diezelfde Big Five biedt twee andere persoonlijkheidskenmerken die eigenlijk veel meer invloed hebben op hoe we deze periode beleven: emotionele stabiliteit en je vermogen om te kunnen omgaan met onzekerheid. Op beide kun je zowel als introvert als extravert hoog scoren, wat dus betekent dat er juist ook extraverten zijn die goed met social distancing om kunnen gaan, ondanks dat gebrek aan contact. Laten we er dus voor waken om in deze tijd niet te vervallen in generaliseringen, maar juist te kijken naar wat elk individu nodig heeft. Of je nu introvert of extravert bent.