

Over de auteur
- Karolien Koolhof is coach voor introverten en hoogbegaafden
- Auteur van het boek Introvert Leiderschap
- Contact
De zomer is voor velen een periode van uitbundigheid: drukke terrassen, lange dagen vol activiteiten, vakantiefoto’s op social media, festivals, uitstapjes en een overvolle agenda met ‘leuke dingen’. Maar voor introverten werkt het vaak precies andersom. Waar de wereld het tempo lijkt op te voeren, verlangen zij juist naar stilte, leegte en tijd alleen. In plaats van het zoveelste uitje of sociale samenzijn, dromen ze van een dag waarop ze niets hoeven en ook écht niets doen.
Toch is nietsdoen makkelijker gezegd dan gedaan. Want nietsdoen voelt voor veel mensen ongemakkelijk. Het wordt vaak gezien als lui, zonde van je tijd of zelfs een soort falen. En als je introvert bent, kun je het gevoel krijgen dat je 'niet normaal' bent omdat je die drukte niet opzoekt of juist blij bent dat iedereen even weg is. Maar nietsdoen is geen luiheid. Het is een essentieel onderdeel van hoe introverten opladen. Juist in de stilte kunnen we onszelf terugvinden.
Introverten halen hun energie niet uit externe prikkels, maar uit rust, reflectie en innerlijke verwerking. Een druk sociaal leven, hoe leuk het ook kan zijn, kost energie. Dat betekent dat een vakantie vol gezelligheid, uitstapjes en sociale verplichtingen misschien aan de buitenkant ontspannend lijkt, maar vanbinnen juist uitputtend kan zijn.
Stilte, leegte en tijd alleen zijn geen overbodige luxe, maar voorwaarden voor herstel. In de stilte hoor je je eigen gedachten weer. Je merkt wat je voelt, wat je nodig hebt. Je hoofd krijgt ruimte om te vertragen en je lijf mag ontspannen. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Juist dan ontstaat er ruimte voor creativiteit, intuïtie en nieuwe inzichten. Allemaal dingen waar introverten vaak goed in zijn, maar die geen kans krijgen als het voortdurend druk is.
Ondanks dat verlangen naar rust, is nietsdoen in de praktijk lastig. Veel mensen voelen zich schuldig als ze niets doen. Je ‘moet’ iets nuttigs doen met je vakantie. Je moet eropuit, herinneringen maken, foto’s nemen, iets kunnen vertellen achteraf. Zelfs ontspanning is vaak iets wat gepland en gepresteerd moet worden.
Voor introverten kan deze druk extra lastig zijn. Ze voelen zich anders, of moeten zich verantwoorden: "Ga je alweer niet mee?" "Kom op, het is vakantie!" "Wat saai, jij blijft gewoon thuis?" Die sociale norm dat vakantie vooral leuk en actief moet zijn, maakt het moeilijker om je eigen behoeften serieus te nemen.
Toch begint echte ontspanning bij het loslaten van die verwachtingen. Je hoeft geen reden te hebben om niets te doen. Je hoeft niet uit te leggen waarom je een middag op een bankje zit te staren, of liever in je eentje een boek leest dan mee te gaan naar dat gezellige terras. Jouw manier van opladen is net zo waardevol.
Nietsdoen is niet hetzelfde als doelloosheid. In het nietsdoen ontstaat ruimte. Creatieve ideeën komen boven, emoties krijgen de kans om gevoeld te worden, je lijf ontspant, en je geest wordt helderder. Wat oppervlakkig lijkt als 'lummelen' is in werkelijkheid een waardevolle manier om in contact te komen met jezelf.
Zeker voor introverten, die vaak een hoofd hebben dat nooit uitgaat, is het belangrijk om regelmatig te vertragen. Je hoeft niet pas tot rust te komen als je overprikkeld bent of tegen een burn-out aan zit. Door bewust ruimte te maken voor nietsdoen, bouw je aan veerkracht. Je creëert momenten waarop je niet hóeft te presteren, reageren of plannen.
Nietsdoen vraagt oefening. Het is soms confronterend om ineens niets om handen te hebben. Misschien voel je je onrustig, schuldig of verveeld. Maar dat is juist een signaal dat je uit de gewoonte van constante activiteit stapt. Die overgang is even wennen, maar het wordt makkelijker – en uiteindelijk bevrijdend.
Een paar tips om je daarbij te helpen:
In een wereld die draait op snelheid, activiteit en zichtbaarheid is nietsdoen een kleine daad van verzet – maar ook van zelfzorg. Zeker voor introverten is het een manier om op te laden, op adem te komen en trouw te blijven aan wie je bent. De zomer is een uitgelezen moment om dat toe te laten. Niet omdat het moet, maar omdat het mag. Omdat jij dat waard bent.
Misschien herken je jezelf in dit verlangen naar rust. Misschien worstel je nog met het idee dat je 'iets' moet doen van jezelf of van anderen. Weet dan: je hoeft niets te bewijzen. Niet aan de buitenwereld, en ook niet aan jezelf. De kunst van nietsdoen is precies dat: een kunst. En net als bij alle kunstvormen, vraagt het aandacht, oefening en een beetje lef. Maar als je het eenmaal onder de knie hebt, wil je nooit meer terug.